ฮิวเบอร์ครั้งแรกที่ได้เข้ามวยปล้ำอาชีพเป็นนักมวยปล้ำสนามหลังบ้านที่มีประสิทธิภาพภายใต้ชื่อวง Huberboy # 2 กับชอบของโคลิน Delaney และพี่ชายในชีวิตจริงของเขาที่ทำงานเป็น Huberboy #1[14] ฮิวในที่สุดก็ผ่านการฝึกอบรมอย่างเป็นทางการโดยเคอร์บี้มาร์กอส และริกเมทริกซ์ในโรเชสเตอร์, นิวยอร์ก, และTony Mamaluke ในเนคเลดี้นิวยอร์กและได้เปิดตัวมวยปล้ำร็อคซิตีในช่วงปลายปี 2002 ภายใต้หน้ากากทำงานเป็น Huberboy # 2 เขาเผยในที่สุดขณะที่ยังคงใช้ชื่อ Huberboy #2[15] ในช่วงปี 2003 ฮิวเริ่มทำงานเป็นโบรดี้ลีโรเชสเตอร์โปรมวยปล้ำ (RPW) เขามากับชื่อโบรดี้ลีจากภาพยนตร์แรตส์โดยการรวมรายชื่อนักแสดงเจสันลีและตัวละครของเขา Brodie บรูซ[16] ฮิวอ้างอิงริกหยาบคายเจคโรเบิร์ตและบิ๊กโชว์ขณะที่อิทธิพลของเขา[16] ตลอดเวลาที่เขาอยู่ ใน RPW ซึ่งต่อมาเปลี่ยนชื่อ NWA ตอนเหนือของมลรัฐและจากนั้นอีกครั้งเพื่อ NWA นิวยอร์กลีชนะไปชิงแชมป์หลายอย่างรวมทั้งการแข่งขันชิงแชมป์เฮฟวี่เวทสามครั้งแยกแท็กทีมแชมป์ครั้งเดียวและทีวีแชมป์ครั้งที่เขายังดำเนินการต่อไป รวมกับแชมป์เฟรบ Dojo[13][8][17][18] ฮิวได้อธิบายเดิมของเขา "สิ่งที่เหมาะสม" เคล็ดลับเป็นเขาว่า "เพียงแค่มีความสนุกสนาน" และ "เป็นครุยเซอร์เวท"[16][19]

12 มีนาคม 2012 เขาได้เซ็นสัญญากับ WWE[20] เปิดตัวในค่ายพัฒนาทักษะ ฟลอริดาแชมเปียนชิปเรสต์ลิง(FCW) ที่เฮาส์โชว์ 18 พฤษภาคม ภายใต้ชื่อ ฮาร์เปอร์[21] ก่อนจะกลายเป็นเอ็นเอ๊กซ์ที เรสต์ลิง(NXT) ในเดือนสิงหาคม[22] และเข้าร่วมกลุ่มเดอะไวแอ็ตต์แฟมิลีกับเบรย์ ไวแอ็ตต์(หัวหน้า)และเอริก โรแวน[23] ได้แชมป์แท็กทีม NXT1สมัยร่วมกับโรแวน[24][25][26] ในรอว์ 8 กรกฎาคม 2013 ไวแอ็ตต์แฟมิลีได้เปิดตัวมาลอบทำร้ายเคน[27] ในทีแอลซี (2013)ไวแอ็ตต์ได้ปล้ำแฮนดิแคป 3 ต่อ 1 ชนะแดเนียล ไบรอัน[28][29] ในรอว์ 30 ธันวาคม ไบรอันได้ขอท้าเจอเบรย์ตัวต่อตัว โดยก่อนหน้านั้นไบรอันเอาชนะฮาร์เปอร์กับโรแวนแบบ gauntlet match และได้เจอกับเบรย์ตัวต่อตัว ก่อนจะถูกฮาร์เปอร์กับโรแวนก่อกวน หลังแมตช์ไบรอันได้ขอเข้าร่วมกลุ่มไวแอ็ตต์ ในรอว์ 13 มกราคม 2014 เบรย์จับคู่กับไบรอันแพ้ฟาล์วดิ อูโซส์(เจย์และจิมมี อูโซ)เพราะฮาร์เปอร์กับโรแวนขึ้นมาก่อกวน คืนเดียวทั้งสองทีมได้รีแมตช์กันในกรงเหล็กโดยอูโซส์ชนะ หลังแมตช์เบรย์ด่าไบรอันและจะลงโทษอีกครั้ง แต่ไบรอันดิ้นหลุดออกจากท่า Sister Abigail แล้วกระโดดถีบเบรย์หลายดอก ต่อด้วยท่าเตะต่อเนื่องจนเบรย์หมดสภาพ ฮาร์เปอร์กับโรแวนพยายามปีนกรงเข้ามา แต่ไบรอันก็เหวี่ยงเบรย์ไปอัดใส่จนไม่สามารถปีนเข้ามาได้ แล้วก็ปิดท้ายด้วยท่าเข่าลอยใส่เบรย์ จากนั้นก็ปีนกรงขึ้นไปฉลองด้วยท่า Yes! Yes! Yes! ในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2014)กลุ่มไวแอ็ตต์ชนะเดอะชีลด์ไปได้[30]

ฮาร์เปอร์ได้ฉายเดี่ยวและคว้าแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัลสมัยแรกจากดอล์ฟ ซิกก์เลอร์เป็นเข็มขัดแชมป์เดี่ยวเส้นแรกใน WWE[31] ก่อนจะเสียคืนให้ซิกก์เลอร์ในทีแอลซี (2014)[32] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 31ฮาร์เปอร์ได้เข้าร่วมไต่บันไดชิงแชมป์อินเตอร์แต่ไม่ได้แชมป์[33] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2015)ได้เจอกับดีน แอมโบรสแบบชิคาโกสตรีทไฟท์ สุดท้ายฮาร์เปอร์แพ้[34] ในเดือนพฤษภาคม ฮาร์เปอร์กับโรแวนได้รวมทีมกันอีกครั้ง[35] แต่ไม่นานโรแวนก็ได้รับบาดเจ็บที่ไหล่[36] ในแบทเทิลกราวด์ (2015) ฮาร์เปอร์ได้มาช่วยเบรย์จนเอาชนะโรแมน เรนส์ไปได้ และรวมกลุ่มไวแอ็ตต์แฟมิลีอีกครั้ง[37] ในรอว์ 24 สิงหาคม บรอน สโตรว์แมนได้เปิดตัวเป็นสมาชิกใหม่ของกลุ่มไวแอ็ตต์[38] วันที่ 21 มีนาคม 2016 ฮาร์เปอร์ได้รับบาดเจ็บเข่าระหว่างดาร์กแมตช์ในรอว์ทำให้ต้องพักการปล้ำ[39] ในโนเมอร์ซี (2016)ฮาร์เปอร์ได้รีเทิร์นมาช่วยเบรย์เอาชนะแรนดี ออร์ตันและเข้าร่วมเป็นสตาร์ฝั่งสแมคดาวน์[40][41] จากนั้นออร์ตันได้เข้าร่วมกลุ่มไวแอ็ตต์และคว้าแชมป์สแมคดาวน์แท็กทีม WWEได้จากฮีท สเลเตอร์และไรโนในทีแอลซี (2016)[42] ก่อนเสียให้อเมริกันอัลฟา[43] ต่อมากลุ่มไวแอ็ตต์ได้มีปัญหากันและแตกกลุ่ม[44] ทำให้ฮาร์เปอร์เป็นฝ่ายธรรมะ[45] ก่อนจะรวมทีมกับโรแวนอีกครั้งในนาม The Bludgeon Brothers[46][47] และได้คว้าแชมป์สแมคดาวน์แท็กทีมร่วมกันในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 34ก่อนเสียให้เดอะนิวเดย์[48] จากนั้นก็ได้พักจากการบาดเจ็บและกลับมารวมทีมกับโรแวนอีกครั้งในช่วงสั้นๆ[49] ก่อนจะออกจาก WWE ในเวลาต่อมา[50] และเซ็นสัญญากับ AEW[51] วันที่ 26 ธันวาคม 2020 เขาได้เสียชีวิตลงด้วยอายุ 41 ปี[52][53][54] ภรรยาของเขาบอกว่าเขาป่วยเป็นโรคปอดที่ไม่เกี่ยวกับโควิด[55][56][57] โดยเขาเข้ารับการรักษาในห้องผู้ป่วยหนักตั้งแต่ปลายเดือนตุลาคมปี 2020[58][59]